konuşacak kimsenin olmaması

whatsappa girer milletin resimlerine, durumlarına bakarsın yazan olmaz. çevrimiçi olanları görür söversin. facebooka öylesine bi bakarsın bir sürü açık kişi ama bir allahın kulu yoktur mesaj atan. onlarca kişinin yazmasını isteyen yok ama bi muhabbet edebileceğin insanın olmaması da üzüyor beeee.

kızlar mesaj atabilirsiniz

Aynı durumdayız

al bende de bu kadar

konuşacak kimsen bazen olmuyor gerçekten kendini dipte hissettiğin an biriyle dertleşmek iyi gelir ama o doğru kişi yok maalesef.

saatle alakası yok. 1,5 senedir bu durumdayım. bir insanın hiç mi hal, hatır soranı olmaz lan? boş muhabbet yapan o kadar insan var ki tatlı sohbete hasret kaldık anasını satayım. ölücem yalnızlıktan aq.

(bkz: üzücü) bu aralar çokı oluyor bu durum babuşlar. sonra yeni bi dizi keşfediyorum bitene kadar kafam rahat. :d

al rakini koy karsina aynani dertles anam dertles... cok iyi dinleyicidir arada beni taklit mi ediyon lan sen diyip vurdugum olmustur ama olsun iyi dosttur.

sadece, akrabağlarla konuşuyorum (sosyal medya ). başka konuştuğum kişi yok zaten konusktuklarimda sadece ; 1'i var benden 1 yaş küçük onlarla daha samimiler yani o yoksa kimse yok ve birde sınav çıkışında nasıl geçti olmaması ,notlar açıklandığında kaç aldın diyenin olmamasi...

herkes işi düşünce konuşuyor o yüzden üzülmüyorum bu duruma

boşa konuşmak da yoruyor insanı konuşacak birini bulamamak da seçim sizin

sözlüğe abanmaya sebep verir.

ayıcığımla konuşuyorum aq

valla yok ya harbiden yok yani ben mesaj atmadan atan daha olmadı çok şükür ben sormadan kimse arayıp sormuyo

konuşacak insanların olduğu zamanı da gördük pek bi farkı yok be

olsa ne olacak ki derdimi bende bilmiyorum ki birilerine anlatayım

konuşunca da kendin anlatıp kendin kendine teselli veriyorsun ardından kendini karşındakini dinleyip teselli verirken buluyorsun bu yüzden ha olmuş ha olmamış farketmez

kitap karakterleriyle arkadaşlığı deneyin...

belli bir saatten sonra odama geldiğimde karşılaştığım bir durum. yalnızlık zor

sonra niye hayali arkadasin var

yalnızlık belirtisidir.

en güzeli amk az kafa dinleyelim yaa

konuşsan da anlaşılmıyosun ki zaten. kimse duyduğundan fazlasını düşünmez. kendi içinde zaten yalnızsın konuşacak biri olmuş olmamış ne fark eder?

ben yazmasam kimse yazmiyor yakinim dediklerinin bile 2. 3. planinda oldugunu gormek üzüyor

yalnız "biri" olsun isterken, "yalnız biri" oldum istemeden. sanırım durumu açıklıyor..

(bkz: konuşacak kimsenin olmaması) sözlük iyi ki var dedirten dakikalardır. rehberde birilerini ararsın, konuşacak birileri vardır da belki de dinleyecek kimseyi bulamıyoruzdur. o yüzden yazıyorum ya ben de mesela bugün babamın senelerdir bana beddua ettiğini öğrendim bu sabah bilmeden birazda ama etmiş sonuç olarak şimdi de kardeşimin babamdan nefret etmesine karşılık olarak aynı onun gibi bi dangoz bulmuş olmasıyla uğraşıyorum. beni dinlediğin için sağol asosyalsozluk

dert dinlenir 1 tl

iç sesin var biraz içten içe konuşurken farkında olmadan dışa yansıyan hareketlerin ya da iç sesinin bir an da dışa çıkması durumu seni tuhaf gösterse bile boşver 😉 biraz delilik her zaman için iyidir ☺

o yüzden sözlükteyiz be kardeşim. konuşacak kimse olmadığı için buralara yazıyoruz içimizdekileri.

bu durumu yaşaya yaşaya kendimizle konuşur olduk. kendimizle konuşa konuşa da kafayı bozduk.

rehberi açsan arayacak,dışarı çıksan iki çift laf edecek kimsen olmayınca buraya yazıyorsun. en azından benim için böyle bu durum.

kendini susturma eylemi. konuşsan anlamıyolar sadece bakıyolar. bana bu yetmiyo bakın ben burdayım gelin konuşalım diyorum. anlatacak çok şeyim var diyorum. hadi sizde bana anlatın diyorum. gerek yok diyolar. konuşacak çok insan var ama ben onları değil arkadaşımı istiyorum.

an itibariyle içinde bulunduğum durum çok can sıkıcı

seni anlayacak kimsenin olmaması..

o kadar çok insan vardır ki etrafında ama kimseden ondan gördüğün sıcaklığı samimiyeti güzelliği göremezsin o gittiğinden beri içine kapanmış bir bomba gibisindir hep fırtınalar kopar içinde ama dışarıya karşı hiç öyle değilsindir bı konuşmaya başlasan insanlar kaçacak yer arar ama sen hep içinde yaşarsın içinde ağlarsın içinde sevinir içinde ölürsün işte buna tam da ağustos ayında üşümek denir

başlıkla alakasız ama anlatmak istedim. ona yazamıyorum buraya yazayım. büyük bir sevgimin bitişinde numarasını silmedim. rehberimde aynı isimde tek bir harfi farklı olan yakın bir arkadaşım var. bugün arkadaşımı arayacaktım. aceleyle bastım kulağıma koydum telefonu ses arkadaşımın değil.sesin niye farklı grip misin dedim. hayır değilim dediği anda fark ettim. yanlış aramışım. onu aramışım. en son ne zaman duyduğumu hatırlamadığım ve bir zamanlar delice aşık olduğum o ses tonu. bozuntuya vermeden kısa kesip kapattık. orda kapandı telefonda yüreğimde susmadı. aylardır özlemden titreyen burnum gözlerime emir verdi sanki. çok özlemişim be. deli gibi özlemişim.

bu olay insanın aklına tamda bu saatlerde dank eder

bir bestim var ama beni terkedicek sanırım

insanların dertlerini dinlemekten iki dakika kendimle bile konuşamiyorum ki. geçen duvara yaslandım nefes almak için duvari bile ben teselli ettim lan

sanki herkes birbiriyle konuşuyor da beni dışlıyorlar gibi hissediyorum. şuan öyle bir durumdayım mesela az önce 2 saattir twitterda ana sayfayı yenileyip durmaktan başka bir şey yapmıyordum sonra bu durumu buraya yazayım dedim. bundan sonra da aynen devam yine..

bazen konuşacak insanlar olsa da etfanda; sen herkese sır olursun, sus olursun. kimseye birşey anlatamazsın ya hani. i̇çindeki yangın alev alevdir, gürültüler patırtılar kopuyordur yüreğinde. ama insanlara varlığını unutturursun sessizliğinle. acını tavında değil, içinde en hat safhasında yaşıyorsundur. ama dışarıdaki hayat akışına karışırsın. yüreğini susturursun, gözlerine söz geçirirsin de akmaz ya o damlalar, kendini dondurursun aslında. bu durum hepsinden kötüdür. konuşacağın birileri var ve sen konuşamıyorsun. dilin değil, gönlün mesken olmuş kedere çünkü senin. sen en dibi görüyorsun dostum, hayatı en ağır yükle yaşamaya çalışıyorsun. ve ben çabalamayı bıraktım mümkün bir yol yok gibi. o son çıkışı kaçırmışım gibi hissediyorum.

ben kendimle konusayim

konuşacak kimsem var ama anlatacak kimsem yok. kalabalığın içinde yalnız hissediyorum.

ne acı bişeydir

2 gün önce telefona tl yükledim bir aylık tarife yaptım.biriyle konuşacağımdan değil.yüklemeseydim hattım kapatılacaktı. dur bari tarife boşa gitmesin birini arayayım dedim rehberde 58 kişi var.ama bunların arasından konuşabileceğim kimse yok 20 dakika rehberimi inceledim öyle.hiçbiriyle konuşacağım bir şey yok.halini hatrını sorarım anca o da benimkini sorar sonra karşılıklı birbirimize yalanlar söyleriz.gerek yok. kendimle konuşuyorum artık.kendimle konuşurken dürüst oluyorum.hem kendimle konuşurken para verip dakika almam da gerekmiyor. ego böyle bir şey demekki.1 kişiyi 58 kişiye tercih etmek

2 ay önce aldığım karae kimseye sırrımı paylaşmıyorum derdini kimseye anlatmıyorum gidiyorum beşiktaş sahile iki bira içiyorum metrobüse çıkarken kendimle dertlene dertlene konuşa konuşa çıkıyorum (not;arkadaşlarınızı iyi seçin pişman olmayın)

aslında normal bir şey çünkü konuşunca çoğu insan anlamıyor daha da kötü bir durum daha dinlemeyenler bile var en iyisi konuşmayalım konu burada kapansın

konuşacak kimsenin olması ama konuşamamak